ਕਵਿਤਾ 'ਫੌਜੀਆਂ ਦੇ ਦਰਦ' - ਹਾਕਮ ਸਿੰਘ ਮੀਤ ਬੌਂਦਲੀ

ਫੌਜੀਆਂ ਦੇ ਦਰਦਾਂ ਦੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ,,
ਲੱਕੜੀ ਦੇ ਕੋਲਿਆਂ ਵਾਂਗ ਹੁੰਦੀਆਂ ,
ਨੇ ।।
ਜਿਹੜੀਆਂ ਆਪਣਿਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ,,
ਸਦਾ ਤੜਫਾਉਂਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ,
ਨੇ ।।
ਫੌਜੀਆਂ ਦੇ ਦਰਦਾਂ ਦੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ,,
ਅਜਿਹੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਨੇ ।।
ਗਿੱਲੀ ਲੱਕੜੀ ਨੂੰ ਲੱਗੀ ਅੱਗ ,
ਵਾਂਗ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਨਾਰਾਂ ,
ਨੂੰ ਸਦਾ ਤੜਫਾਉਂਦੀਆ ਰਹਿੰਦੀਆਂ
ਨੇ ।।
ਫੌਜੀਆਂ ਦੇ ਜ਼ਖਮਾਂ ਦੇ ਦਰਦ  ,,
ਬਹੁਤ ਗਹਿਰੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ।।
ਜਿਵੇਂ ਸੁੱਕੀ ਲੱਕੜੀ ਨੂੰ ਲੱਗੀ ਅੱਗ ,,
ਦੀਆਂ ਲਾਟਾਂ ਵਾਂਗ ਪੀੜਾਂ ਸਦਾ ਹੀ ,
ਮਾਂ ਪਿਓ ਨੂੰ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ਤੜਫਾਉਂਦੀਆਂ ,
ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ ।।
ਫੌਜੀਆਂ ਦੇ ਦਰਦ ਸੁਲਗ ਦੀ ਅੱਗ ,,
ਵਾਂਗ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ।।
ਅੱਖੀਆਂ ਨਾਂ ਹੀ ਰੋਂਦੀਆਂ ਨਾਂ ਹੀ ,
ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ ।।
ਧੂੰਏਂ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਦਰਦਾਂ ,,
ਦੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ਸਦਾ ਤੜਫਾਉਂਦੀਆਂ ,
ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ ।।
ਫੌਜੀਆਂ ਦੇ ਕਈ ਜ਼ਖ਼ਮ ਅੱਗ ਵਾਂਗ ,,
ਲਾਟਾਂ ਕੱਢਦੇ ਨੇ ।।
ਜਿਵੇਂ ਬੇਕਸੂਰ ਮਾਰੇ ਗਏ ਫ਼ੌਜੀ ਨੂੰ ,
ਉਸ ਦੇ ਸਾਥੀ ਅੱਗ ਲਾਕੇ ਫੌਜੀ ,
ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ।।
ਪਰ ਉਹ ਦਰਦਾਂ ਦੀਆਂ ਪੀੜਾਂ ਸਦਾ ,,
ਹਾਕਮ ਮੀਤ ਯਾਦ ਅਤੇ ਤੜਫਾਉਂਦੀਆਂ ,
ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ ।।

ਹਾਕਮ ਸਿੰਘ ਮੀਤ ਬੌਂਦਲੀ

'' ਮੰਡੀ ਗੋਬਿੰਦਗੜ੍ਹ '' ੧੭,੨,੨੦੧੯
  ਸੰਪਰਕ +974,6625,7723 ਦੋਹਾਂ ਕਤਰ ।