ਪਹਾੜ ਥੱਲੇ ਊਂਠ - ਰਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਕੁੰਦਰਾ
ਆਖਰ ਊਠ ਪਹਾੜ ਦੇ ਥੱਲੇ ਆ ਹੀ ਗਿਆ।
ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਉਹ ਅੱਜ ਗਿਆ ਜਾਂ ਕੱਲ੍ਹ ਗਿਆ।
ਕਿਆਸ ਅਰਾਈਆਂ ਚਿਰ ਤੋਂ ਲੱਗਦੀਆਂ ਸਨ,
ਅਫਵਾਹਾਂ ਦਾ ਦੌਰ ਵੀ ਆਖਰ ਠੱਲ੍ਹ ਗਿਆ।
ਇਲਜ਼ਾਮਾਂ ਦੀ ਪੰਡ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਕੇ,
ਲੌਟ ਕੇ ਬੁੱਧੂ ਆਪਣੇ ਮੋਤੀ ਮਹੱਲ ਗਿਆ।
ਆਪਣੇ ਵਾਸਤੇ ਖੋਦੀ ਆਪਣੀ ਕਬਰ ਵਿੱਚ ਹੀ,
ਮੂਰਖ ਚੁਫੇਰਿਉਂ ਘਿਰ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਵੱਲ ਗਿਆ।
ਪੱਚੀ ਪਝੰਤਰ ਦੇ ਸੌਦੇ ਵਾਲਾ ਵਿਉਪਾਰੀ,
ਝੂਠ ਦੀ ਖੱਟੀ ਖੱਟਣੋਂ ਆਖਰ ਟਲ ਗਿਆ।
ਚੀਕੂੰ ਚੀਕੂੰ ਕਰਦੀ ਕੁਰਸੀ ਕੈਪਟਨ ਦੀ,
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਕਿਹੜੇ ਵੇਲੇ ਮੱਲ ਗਿਆ।
ਸੀਤਾਫੱਲ 'ਤੇ ਚੀਕੂ ਵੀ ਹੁਣ ਰੋਂਦੇ ਨੇ,
ਸਾਡਾ ਆਸ਼ਕ ਸਾਡੇ ਪਾ ਕੜੱਲ ਗਿਆ।
ਅਰੂਸਾ ਵਿਚਾਰੀ ਬੈਠ ਕੇ ਹੁਣ ਸਿਰ ਪਿੱਟੇ,
ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੀ ਟੌਹਰ 'ਤੇ ਸਾਰਾ ਬੱਲ ਗਿਆ।
ਕਾਠ ਦੀ ਹਾਂਡੀ ਚੜ੍ਹ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਸੜ ਹੀ ਗਈ,
ਸੱਚ ਦੀ ਅੱਗ ਦਾ ਜਾਦੂ ਆਖਰ ਚੱਲ ਗਿਆ।
ਝੂਠੀਆਂ ਸੌਹਾਂ ਫੋਕੇ ਦਾਅਵੇ ਠੁੱਸ ਹੋ ਗਏ,
ਪਖੰਡ ਦਾ ਸੂਰਜ ਢਲਦਾ ਢਲਦਾ ਢਲ ਗਿਆ।
ਆਖਰ ਊਠ ਪਹਾੜ ਦੇ ਥੱਲੇ ਆ ਹੀ ਗਿਆ।
ਕਹਿੰਦੇ ਸਨ ਉਹ ਅੱਜ ਗਿਆ ਜਾਂ ਕੱਲ ਗਿਆ।
