ਕਣਕਾਂ ਦੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਰੰਗਾਂ ਦਾ

ਛਣਕਦੀਆਂ ਕੁਝ ਵੰਗਾਂ ਦਾ

ਸਰ੍ਹੋਂ ਦੇ ਪੀਲੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦਾ

ਕੁਝ ਹੱਸਦੇ ਸੰਗਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਦਾ

ਇਹ ਗੀਤ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇ ਜਾਂਦੇ

ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਗੁਜ਼ਰੇ ਸਮਿਆਂ ਦਾ

ਪਿਆਰਾਂ ਤੋਂ ਵਿਛੜੇ ਵਖਤਾਂ ਦਾ

ਬੋਹੜਾਂ ਪਿੱਪਲਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਂਵਾਂ ਦਾ

ਉਡੀਕ ਕਰਦੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ ਦਾ

ਇਹ ਗੀਤ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇ ਜਾਂਦੇ

ਖੁਸ਼ੀ ਗ਼ਮੀ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਦਾ

ਦਿਲ ਦੇ ਸਭ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਦਾ

ਦਿਨ ਦੀ ਹਰ ਇਕ ਰੌਣਕ ਦਾ

ਤੇ ਸੁੰਨੀਆਂ ਸੁੰਨੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਦਾ

ਇਹ ਗੀਤ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇ ਜਾਂਦੇ

ਕਿਸੇ ਰੁਤਬੇ ਬਣੀਆਂ ਟੌਹਰਾਂ ਦਾ

ਕੁਝ ਤੰਗ ਤੰਗ ਹਾਲਾਤਾਂ ਦਾ

ਕੁਝ ਸਰੇ ਆਮ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਦਾ

ਕਿਤੇ ਡਰੀਆਂ ਡਰੀਆਂ ਝਾਤਾਂ ਦਾ

ਇਹ ਗੀਤ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇ ਜਾਂਦੇ

ਸਜੀਆਂ ਸਭੇ ਸਬਾਤਾਂ ਦਾ

ਸਜਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰਭਾਤਾਂ ਦਾ

ਰੂਹ ਦੇ ਸਭ ਜਜ਼ਬਾਤਾਂ ਦਾ

‘ਮਨਿੰਦਰ’ ਦੇ ਖਿਆਲਾਤਾਂ ਦਾ

ਇਹ ਗੀਤ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇ ਜਾਂਦੇ

ਮਨਿੰਦਰ ਕੌਰ (ਯੂ.ਕੇ.)

ਸੋਹਣੀਆਂ, ਕਮਲ਼ੀਆਂ, ਝੱਲੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ
ਮਿੱਠੀਆਂ ਪੌਣਾਂ, ਠੰਢੀਆਂ ਛਾਂਵਾਂ
ਜੇਹਨਾਂ ਦੇ ਗਲ਼ ਲੱਗ ਹੱਸਣਾ, ਰੋਣਾ
ਅੱਖੋਂ ਪਰੋਖੇ ਕਦੇ ਨਾ ਹੋਣਾ
ਸਾਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਸਾਹ ਦਾ ਹੋਣਾ
ਸਭ ਕੁਝ ਛੱਡ ਕੇ ਫਿਰ ਕਿਉਂ ਲੁਕੀਆਂ?
ਸੋਹਣੀਆਂ, ਕਮਲ਼ੀਆ, ਝੱਲੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ............
ਰੋਈਏ ਅੱਖੀਂ ਦੇ ਦੇ ਮੁੱਕੀਆਂ
ਸਮਝ ਨਾ ਆਵੇ, ਦਿਲ ਘਬਰਾਵੇ
ਖ਼ਬਰੇ ਕਿੱਧਰ ਚੱਲੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ
ਘਰ ਦੇ ਫ਼ਰਜ਼ਾਂ ਨੇ ਬੰਨ੍ਹ ਰੱਖੀਆਂ
ਦੱਬ ਲੈਣ ਰੀਝਾਂ, ਛੱਡ ਦੇਣ ਸਖੀਆਂ
ਸਭ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਵੀ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸੁੰਦਿਆਂ
ਅੰਦਰੋਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ‘ਕੱਲੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ
ਸੋਹਣੀਆ, ਕਮਲੀਆਂ, ਝੱਲੀਆ ਮਾਂਵਾਂ
ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੇ ਟੁਕੜੇ ਛੱਡ ਕੇ
ਮੋਹ ਦੇ ਸਾਰੇ ਬੰਧਨ ਕੱਟ ਕੇ
ਕਿੱਧਰ ਨੂੰ ਤੁਰ ਚੱਲੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ
ਘਰ ਨੂੰ ਸੁਰਗ ਦਾ ਦਰਜਾ ਦੇ ਕੇ
ਕਿਹੜੀਆ ਥਾਵਾਂ ਮੱਲੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ?
ਸੋਹਣੀਆਂ, ਕਮਲ਼ੀਆਂ, ਝੱਲੀਆਂ ਮਾਂਵਾਂ