ਕਹਾਣੀ : ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਹਾਰਾਂਗੀ - ਗੁਰਸ਼ਰਨ ਸਿੰਘ ਕੁਮਾਰ

ਰਾਤ ਦੇ 11 ਵਜੇ ਸਨ। ਅੱਜ ਅੱਤ ਦੀ ਸਰਦੀ ਦੀ ਰਾਤ ਸੀ। ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਨਰਸਿੰਗ ਹੋਮ ਦੇ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਥੀਏਟਰ ਵਿਚ ਇਸ ਸਮੇਂ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਦਾ ਵੱਡਾ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਚਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਮੌਤ ਦੀ ਲੜਾਈ ਲੜ੍ਹ ਰਹੀ ਸੀ। ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਥੀਏਟਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਉਸ ਦਾ ਪਤੀ ਗੁਣਵੰਤ ਵੇਟਿੰਗ ਰੂਮ ਵਿਚ ਇਕੱਲ੍ਹਾ ਬੈਠਾ ਸਹਿਮਿਆ ਜਿਹਾ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੇ ਸਾਫ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਉਮਰ ਵਿਚ ਅਜਿਹੇ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਨਾਲ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਖ਼ਤਰਾ ਸੀ। ਅਜਿਹਾ ਖ਼ਤਰਾ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਇਹ ਖ਼ਤਰਾ ਮੁੱਲ ਲੈ ਹੀ ਲਿਆ। ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਤਾਂ ਰੱਬ ਨਾਲ ਹੀ ਲੜਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ। ਜੋ ਚੀਜ਼ ਰੱਬ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿੱਤੀ, ਉਹ ਉਸ ਤੋਂ ਖੋਹ ਕੇ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਥੀਏਟਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਉਡੀਕ ਕਰਦਿਆਂ ਗੁਣਵੰਤ ਨੂੰ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਜਿਹੀ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਪਿਛਲੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਫਿਲਮ ਦੀ ਰੀਲ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਚੱਲਣ ਲੱਗੀ-ਗੁਣਵੰਤ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨਾਲ ਬੈਠਾ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਰਾਣੋ ਦੇ ਘਰ ਆਉਣ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਰਾਣੋ ਦਫ਼ਤਰ ਦਾ ਟੂਰ ਕਹਿ ਕੇ ਘਰੋਂ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਤੋਂ ਗਾਇਬ ਸੀ। ਅੱਜ ਉਸ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਸੀ। ਅਚਾਨਕ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਫੋਨ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜੀ।
''ਹੈਲੋ''
''ਹੈਲੋ''ੋ
''ਮੰਮੀ ਮੈਂ ਰਾਣੋ ਬੋਲ ਰਹੀ ਹਾਂ''
''ਹਾਂ ਪੁੱਤ ਬੜੀ ਦੇਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਮੈਂ ਤੇ ਤੇਰੇ ਡੈਡੀ ਬਹੁਤ ਫਿਕਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ''
''ਹਾਂ ਮੰਮੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਹੋ ਹੀ ਗਈ। ਕੰਮ ਜੋ ਬਹੁਤ ਸਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ''
''ਐਡੇ ਕਿਹੜੇ ਕੰਮ ਸਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ? ਹੁਣ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਤੱਕ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਰਹੀ ਹੈ?''
''ਮੰਮੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਕ ਗੱਲ ਦੱਸਣੀ ਸੀ''
''ਦੱਸ ਪੁੱਤਰ?''
''ਮੰਮੀ ਮੈਂ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨਾਲ ਕੋਰਟ ਮੈਰਿਜ ਕਰ ਲਈ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਦੱਸੋ ਜੇ ਅਸੀਂ ਘਰ ਆਈਏ ਤਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦਿਉਗੇ ਜਾਂ ਨਹੀਂ?''
''ਹੈਂ ਇਹ ਕੀ ਕਹਿ ਰਹੀ ਹੈਂ ਤੂੰ? ਕੁਲਵੰਤ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਮੋਬਾਇਲ ਛੁੱਟ ਕੇ ਥੱਲੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ। ਕੋਲ ਬੈਠੇ ਗੁਣਵੰਤ ਨੇ ਮੋਬਾਇਲ ਚੁੱਕ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ-''ਰਾਣੋ ਬੇਟੇ ਕੀ ਗੱਲ ਹੈ? ਤੇਰੀ ਮੰਮੀ ਦੇ ਹੱਥੌਂ ਮੋਬਾਇਲ ਥੱਲੇ ਡਿੱਗ ਗਿਆ ਸੀ। ਹਾਂ ਤੁੰ ਕੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ?''
''ਡੈਡੀ ਮੈਂ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨਾਲ ਕੋਰਟ ਮੈਰਿਜ ਕਰ ਲਈ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਅਸ਼ੀਰਵਾਦ ਦਿਉ ਤਾਂ ਹੀ ਅਸੀਂ ਘਰ ਆਈਏ।''
ਗੁਣਵੰਤ ਕੜਕਿਆ-''ਕੀ ਕਿਹਾ? ਪਰਮਿੰਦਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਲਿਆ ਹੈ ਤੂੰ? ਜਿਹੜਾ ਹੱਦ ਦਰਜੇ ਦਾ ਨਸ਼ੇੜੀ ਮੁੰਡਾ ਹੈ? ਇਹ ਤੂੰ ਕੀ ਜ਼ੁਲਮ ਕੀਤਾ?'' ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਗੁਣਵੰਤ ਤੋਂ ਫੋਨ ਫੜਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ-''ਇਹ ਕੀ ਤੂੰ ਚੰਨ ਚਾੜ੍ਹ ਦਿੱਤਾ ਹੈ? ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਆਈ ਪਿਉ ਦੀ ਪੱਗ ਨੂੰ ਦਾਗ ਲਾਉਂਦਿਆਂ? ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਤੂੰ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ ਹੀ ਮਾਰ ਸੁੱਟਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਦੀ ਜੀਵਨ ਵੀ ਹਨੇਰਾ ਕਰ ਛੱਡਿਆ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਤੈਨੂੰ ਐਡੇ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਪਾਲਿਆ ਪੋਸਿਆ ਅਤੇ ਪੜ੍ਹਾ ਲਿਖਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਤੂੰ ਅੱਜ ਸਾਡੇ ਸਿਰ ਇਹ ਸੁਆਹ ਪਾਈ ਹੈ?''
''ਮੰਮੀ ਹਰ ਮਾਂ ਪਿਉ ਆਪਣੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪਾਲਦਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਪਾਲ ਕੇ ਆਪਣਾ ਫ਼ਰਜ਼ ਹੀ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਤੇ ਕੋਈ ਵੱਖਰਾ ਅਹਿਸਾਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਇਸ ਸਮੇਂ 22 ਸਾਲ ਦੀ ਹੋ ਗਈ ਹਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਫੈਸਲੇ ਆਪ ਲੈ ਸਕਦੀ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਕੀਤਾ ਹੈ ਸਭ ਸੋਚ ਸਮਝ ਕੇ ਹੀ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਦੱਸੋ ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਮਾਣਤਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਨਹੀਂ?''
''ਨੀਂ ਤੂੰ ਸਾਡੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ਨੂੰ ਇਕ ਦਿਨ ਵਿਚ ਹੀ ਠੋਕਰ ਮਾਰ ਕੇ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਪਛਾਣ ਵਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸੋਂਪ ਦਿੱਤੀ। ਯਾਦ ਰੱਖ ਅੱਜ ਤੋਂ ਸਾਡੇ ਘਰ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੇਰੇ ਲਈ ਸਦਾ ਲਈ ਬੰਦ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਲਈ ਤੂੰ ਮਰ ਗਈ। ਸਾਨੂੰ ਦੁਖੀ ਕਰ ਕੇ ਤੂੰ ਕਦੀ ਵੀ ਸੁੱਖੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦੀ।'' ਇਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਮੋਬਾਇਲ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਸਿਰ ਸੁੱਟ ਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈ।
ਅਚਾਨਕ ਕੁਝ ਖੜਕਾ ਸੁਣ ਕੇ ਗੁਣਵੰਤ ਦੀ ਸੂਰਤ ਵਾਪਸ ਪਰਤੀ। ਇਕ ਨਰਸ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਥੀਏਟਰ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੀ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਹਾਲ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ। ਗੁਣਵੰਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਉਸ ਦੀ ਫਿਰ ਝੱਪਕੀ ਲੱਗ ਗਈ। ਬੀਤੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਫਿਲਮ ਫਿਰ ਉਸ ਦੇ ਦਿਮਾਗ਼ ਵਿਚ ਘੁੰਮਣ ਲੱਗੀ-ਇਕ ਵਾਰੀ ਗੁਣਵੰਤ ਨੂੰ ਹਾਰਟ ਅਟੈਕ ਆਇਆ ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਰਾਜਿੰਦਰਾ ਹਸਪਤਾਲ ਦਾਖਲ ਕਰਾਉਣਾ ਪਿਆ ਜਿੱਥੇ ਉਸ ਦੇ ਇਕ ਸਟੰਟ ਪਿਆ। ਉਸ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਸੁਣ ਕੇ ਰਾਣੋ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਆ ਗਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਾਣੋ ਤੇ ਪਰਮਿੰਦਰ ਦਾ ਆਉਣਾ ਚੰਗਾ ਨਾ ਲੱਗਾ ਪਰ ਹਾਲਾਤ ਹੀ ਐਸੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੁਰਕਾਰ ਕੇ ਘਰੋਂ ਨਾ ਕੱਢ ਸੱਕੇ। ਇਸੇ ਬਹਾਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਬੋਲਚਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ। ਪਰਮਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਸਾਲੇ ਰਾਜੇ ਨਾਲ ਖ਼ੂਬ ਘੁਲ ਮਿਲ ਕੇ ਰਹਿਣ ਲੱਗਾ। ਕਈ ਵਾਰੀ ਦੋਵੇਂ ਇਕੱਠੇ ਹੋਟਲ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ। ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਣ ਦੀ ਵੀ ਆਦਤ ਪਾ ਦਿੱਤੀ।
ਸਮਾਂ ਆਪਣੀ ਚਾਲੇ ਚਲਦਾ ਰਿਹਾ। ਪਟਿਆਲੇ ਵਿਚ ਗੁਣਵੰਤ ਦੀ ਆਪਣੀ ਕੋਠੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਸਹੂਲਤ ਲਈ ਕਾਰ ਵੀ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਗੁਣਵੰਤ ਦੀ ਉਮਰ 58 ਸਾਲ ਦੀ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਉਹ ਪੰਜਾਬ ਸਰਕਾਰ ਤੋਂ ਸੁਪਰਡੈਂਟ ਦੀ ਪੋਸਟ ਤੋਂ ਬੜੇ ਮਾਣ ਸਨਮਾਣ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਮੁਕਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਸੇਵਾ ਮੁਕਤੀ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ 25/30 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਮਿਲ ਗਏ ਅਤੇ 45000/- ਰੁਪਏ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਪੈਨਸ਼ਨ ਵੀ ਲੱਗ ਗਈ। ਜਦ ਪਰਮਿੰਦਰ ਨੂੰ ਇਸ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਰੰਗ ਦਿਖਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਉਸ ਨੇ ਰਾਣੋ ਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਬਾਰ ਬਾਰ ਰਾਣੋ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਐਵੇਂ ਹੀ ਫਸ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਰਿਸ਼ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਸਨ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਚੌਖਾ ਚੰਗਾ ਦਾਜ਼ ਵੀ ਦੇਣਾ ਸੀ।ਮੈਂ ਕਿੱਥੇ ਨੰਗਾਂ ਦੇ ਘਰ ਫਸ ਗਿਆ। ਜੇ ਤੇਰੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਆਪ ਸਾਡਾ ਵਿਆਹ ਕਰਦੇ ਤਾਂ ਵੀ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ 50 ਕੁ ਲੱਖ ਖ਼ਰਚਾ ਹੋਣਾ ਹੀ ਸੀ। ਰਾਣੋ ਚੁੱਪ ਕਰ ਕੇ ਸਭ ਸੁਣ ਲੈਂਦੀ। ਉਹ ਰੋਜ਼ ਸ਼ਰਾਬ ਨਾਲ ਗੁੱਟ ਹੋ ਕੇ ਅੱਧੀ ਰਾਤੀ ਘਰ ਵੜਦਾ ਅਤੇ ਕਲੇਸ਼ ਕਰਦਾ। ਬਿਨਾ ਕਸੂਰ ਤੋਂ ਰਾਣੋ ਦੀ ਕੁੱਟ ਮਾਰ ਵੀ ਕਰਦਾ। ਉਹ ਰਾਣੋ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਹੱਕ ਲੈਣਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਸਿੱਧੀ ਉਂਗਲੀ ਨਾਲ ਘਿਉ ਨਾ ਨਿਕਲੇ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਉਂਗਲੀ ਟੇਡੀ ਵੀ ਕਰਨੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਰਾਣੋ ਲਈ ਸਿੱਧੀ ਧਮਕੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਲਈ ਸਿੱਧਾ ਖ਼ਤਰਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੇਟੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਹੀ ਕੋਈ ਨੁਕਸਾਨ ਨਾ ਪਹੁੰਚਾਵੇ ਪਰ ਉਹ ਇਸ ਬੁਢਾਪੇ ਵਿਚ ਕਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸਨ ਸਕਦੇ।
ਫਿਰ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁਲਣ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ। ਗੁਣਵੰਤ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਪਰਤਿਆ। ਚਿੱਟੇ ਕੱਪੜਿਆਂ ਵਿਚ ਇਕ ਡਾਕਟਰ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ। ਗੁਣਵੰਤ ਨੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਉੱਠ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ-''ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ ਕੀ ਹਾਲ ਹੈ?''
''ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਉਡੀਕ ਕਰੋ''
ਗੁਣਵੰਤ ਨੇ ਘੜੀ ਦੇਖੀ ਸਾਢੇ ਬਾਰਾਂ ਵਜੇ ਸਨ। ਉਹ ਫਿਰ ਆ ਕੇ ਆਪਣੀ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੇ ਜਾਗਦੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਬੜੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੀਂਦ ਨਾਲ ਫਿਰ ਮਿਟਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਅੱਧ ਨੀਂਦਰੇ ਵਿਚ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਬੇਟਾ ਰਾਜਾ ਭਾਵ ਰਜਵਿੰਦਰ ਹੁਣ 22 ਸਾਲ ਦਾ ਸੋਹਣਾ ਜਵਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆਂ ਭੁੱਖ ਲਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਉਹ ਪੜਾਈ ਵਿਚ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਸੀ। ਬੀ.ਏ. ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਆਈ. ਏ. ਐਸ.ਦਾ ਇਮਤਿਹਾਨ ਦਿੱਤਾ। ਜਿਸ ਵਿਚੋਂ ਉਸ ਦਾ ਸਾਰੇ ਭਾਰਤ ਵਿਚੋਂ ਪੰਜਵਾਂ ਸਥਾਨ ਆਇਆ। ਹੁਣ ਉਹ ਭਾਰਤ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਦਾ ਆਈ. ੲ.ੇ ਐਸ. ਅਫ਼ਸਰ ਬਣਨ ਦਾ ਮਾਣ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਗੁਣਵੰਤ ਅਤੇ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਉਸ ਦੀ ਕਾਮਯਾਬੀ ਤੋਂ ਫੁੱਲੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਸਮਾ ਰਹੇ। ਹਰ ਪਾਸੇ ਰਜਵਿੰਦਰ ਦੇ ਹੀ ਚਰਚੇ ਸਨ।ਪਰ ਪਰਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗ ਰਿਹਾ। ਉਹ ਇਕ ਦਿਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਮਨਾਲੀ ਘੁੰਮ ਕੇ ਆਉਣ ਦਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਾਰ ਵਿਚ ਬਿਠਾ ਕੇ ਨਾਲ ਲੈ ਗਿਆ। ਗੁਣਵੰਤ ਅਤੇ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਰਾਜੇ ਨੂੰ ਪਰਵਿੰਦਰ ਨਾਲ ਇਕੱਲ੍ਹੇ ਭੇਜਣਾ ਨਹੀਂ ਸਨ ਚਾਹੁੰਦੇ ਪਰ ਉਹ ਜਵਾਨ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਰੋਕ ਨਾ ਸੱਕੇ।
ਗੱਲ ਉਹ ਹੀ ਹੋਈ ਜਿਸ ਦਾ ਡਰ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਉਹ ਇਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਭਿਆਣਕ ਰਾਤ ਸੀ। ਗੁਣਵੰਤ ਨੂੰ ਰਾਤੀ 12 ਵਜੇ ਮੰਡੀ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਪੁਲਿਸ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਫੋਨ ਆਇਆ ਕਿ ਰਾਜਵਿੰਦਰ ਅਤੇ ਪਰਮਿੰਦਰ ਦੀ ਕਾਰ ਬਰੇਕ ਫੇਲ੍ਹ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਬਿਆਸ ਨਦੀ ਵਿਚ ਜਾ ਡਿੱਗੀ ਹੈ। ਸਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਬਚਾਅ ਕਾਰਜ਼ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਫੋਰਨ ਮੰਡੀ ਸ਼ਹਿਰ ਪਹੁੰਚੋ। ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਟੈਕਸੀ ਕਰ ਕੇ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਵੇਰੇ ਪੰਜ ਵਜੇ ਘਟਣਾ ਸਥਾਨ ਤੇ ਪੁੱਜੇ। ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਪਰਮਿੰਦਰ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੈਰ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਇਆ ਸੀ ਪਰ ਰਾਜੇ ਦਾ ਕੋਈ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗ ਰਿਹਾ। ਸ਼ੱਕ ਦੀ ਸੂਈ ਪਰਮਿੰਦਰ ਦੁਆਲੇ ਹੀ ਘੁੰਮਦੀ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰੇਨ ਨਾਲ ਕਾਰ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਗਿਆ। ਡਰਾਇਵਰ ਦੀ ਸੀਟ ਤੇ ਰਾਜੇ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਫਸੀ ਹੋਈ ਮਿਲੀ। ਗੁਣਵੰਤ ਅਤੇ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਲਈ ਹਨੇਰੀ ਹੋ ਗਈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੁਢਾਪੇ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਵੀ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ। ਲੱਗਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਬੇਟੇ ਦੇ ਗਮ ਕਾਰਨ ਹੁਣ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਿਨ ਜੀਅ ਸੱਕਣ।
ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਦੇ ਟੱਲ ਨੇ ਟੱਨ ਟੱਨ ਕਰ ਕੇ ਦੋ ਵਜਾਏ। ਇਕ ਸੀਤ ਲਹਿਰ ਗੁਣਵੰਤ ਦੇ ਪਿੰਡੇ ਨੂੰ ਚੀਰ ਗਈ। ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਹਾਲੀ ਵੀ ਉਹ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਥੀਏਟਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਹੀ ਬੈਠਾ ਸੀ। ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਮੌਤ ਵਰਗੀ ਖਾਮੌਸ਼ੀ ਸੀ। ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਦੇਖੇ ਹੋਏ ਭਿਆਨਕ ਮੰਜਰ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਕੇ ਉਸ ਉੱਤੇ ਫਿਰ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਛਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ-ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਲੁਟਾ ਕੇ ਰੋ ਧੋ ਕੇ ਹਾਰ ਗਏ ਸਨ। ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਹਰ ਸਮੇਂ ਕੀਰਨੇ ਪਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਰੱਬ ਨੂੰ ਵੀ ਉਹ ਬਾਰ ਬਾਰ ਉਲ੍ਹਾਂਭੇ ਹੀ ਦਿੰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕੀ ਵਿਗਾੜਿਆ ਸੀ। ਪਹਿਲਾਂ ਕੁੜੀ ਹੱਥੋਂ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਫਿਰ ਰੱਬ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹੋਣਹਾਰ ਜਵਾਨ ਪੁੱਤਰ ਖੋਹ ਲਿਆ। ਕਦੀ ਕਦੀ ਉਹ ਰੱਬ ਨਾਲ ਲੜਦੀ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੀ ਸੀ। ਅਖੇ-ਤੈਨੂੰ ਸਾਡਾ ਪੁੱਤਰ ਵਾਪਸ ਕਰਨਾ ਹੀ ਪਵੇਗਾ।
ਆਖਰ ਰੱਬ ਦੇ ਭਾਣੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮੰਨਣਾ ਹੀ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਰੋਜਾਨਾ ਗੁਰਦਵਾਰੇ ਜਾਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਭਾਈ ਜੀ ਰੋਜ਼ ਕਥਾ ਕਰਦੇ। ਕਥਾ ਸੁਣਦਿਆਂ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਕਈ ਵਾਰੀ ਸ਼ੰਕੇ ਉੱਠ ਖੜ੍ਹੇ ਹੁੰਦੇ। ਭਾਈ ਜੀ ਦੱਸਦੇ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਜੋ ਕੁਝ ਵੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਹ ਰੱਬ ਦੇ ਭਾਣੇ ਵਿਚ ਹੀ ਵਾਪਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਅਨੰਦ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਇਹ ਤੁੱਕ ਆਉਂਦੀ:

ਘਰਿ ਤ ਤੇਰੈ ਸਭੁ ਕਿਛ ਹੈ
ਜਿਸ ਦੇਹਿ  ਸੁ ਪਾਵਏ॥
ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਸੋਚਦੀ ਕਿ ਜੇ ਰੱਬ ਕੋਲ ਸਭ ਕੁਝ ਹੈ ਤਾਂ ਕੀ ਪਤਾ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਦਾਤ ਦੇ ਹੀ ਦੇਵੇ। ਪਰ ਕਿਵੇਂ? ਇਕ ਦਿਨ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਇਕ ਨਵਾਂ ਵਿਚਾਰ ਆਇਆ ਅਤੇ ਚਾਨਣ ਦੀ ਇਕ ਲੀਕ ਦਿਖਾਈ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਗੁਣਵੰਤ ਨਾਲ ਸਾਂਝੇ ਕੀਤੇ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਗੁਣਵੰਤ ਨਾ ਮੰਨਿਆ ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਉਹ ਆਪਣੇ ਚੈਕ ਅੱਪ ਲਈ ਰਾਜੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਦੋਵੇਂ ਜਣੇ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਗਏ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸਮੱਸਿਆ ਸਾਂਝੀ ਕੀਤੀ। ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਗੁਣਵੰਤ ਦੀ ਉਮਰ ਇਸ ਸਮੇਂ 65 ਸਾਲ ਅਤੇ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਦੀ 62 ਸਾਲ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਉਮਰ ਵਿਚ ਬੱਚਾ ਹੋਣ ਦੇ ਕੋਈ ਚਾਂਸ ਨਹੀਂ। ਹਾਂ ਟੈਸਟ ਟਿਊਬ ਬੇਬੀ ਦੀ ਟੈਕਨੀਕ ਨਾਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਖ਼ਰਚਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੈ ਅਤੇ ਸਫ਼ਲਤਾ ਦੇ ਚਾਂਸ ਵੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੈ।ਜੇ ਕੋਈ ਅੜਚਣ ਆ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਮਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਵੀ ਖ਼ਤਰਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇਕ ਨਵੀਂ ਉਮੀਦ ਜਾਗੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਹਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਟੈਸਟ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਗਲੇ ਹਫਤੇ ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪ੍ਰਯੋਗ ਸਫ਼ਲ ਰਿਹਾ। ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਹੁਣ ਹਰ ਸਮੇਂ ਮਾਂ ਬਣਨ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ। ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਇਹ ਸਮਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਵਧਾਨੀ ਨਾਲ ਗੁਜ਼ਾਰਿਆ। ਬਾਹਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਇਸ ਦੀ ਭਣਕ ਨਾ ਪੈਣ ਦਿੱਤੀ। ਸਮਾਂ ਪੂਰਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਨਰਸਿੰਗ ਹੋਮ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਕਰਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅੱਜ ਉਸ ਦਾ ਵੱਡਾ ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਇਕ ਦਮ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁਲਣ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ। ਡਾਕਟਰ ਯਾਦਵ ਬਾਹਰ ਆਇਆ। ਗੁਣਵੰਤ ਭੱਜ ਕੇ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਗਿਆ ਤੇ ਪੁੱਛਿਆ-''ਡਾਕਟਰ ਸਾਹਿਬ ਕੀ ਹੋਇਆ ਹੈ?'' ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਮੁਸਕਰਹਟ ਬਿਖੇਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ-''ਗੁਣਵੰਤ ਵਧਾਈ ਹੋਵੇ। ਓਪਰੇਸ਼ਨ ਕਾਮਯਾਬ ਰਿਹਾ। ਤੁਹਾਡੇ ਜੋੜਾ ਲੜਕੇ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹਨ। ਮਾਂ ਬੱਚੇ ਸਭ ਠੀਕ ਠਾਕ ਹਨ।''
ਗੁਣਵੰਤ ਨੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕੀਤਾ। ਉਸ ਦੀ ਪਤਨੀ ਕੁਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਰੱਬ ਕੋਲੋਂ ਲੜਾਈ ਜਿੱਤ ਲਈ ਸੀ। ਰੱਬ ਨੇ ਇਕ ਪੁੱਤਰ ਲੈ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੋ ਪੁੱਤਰ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਸਨ।
*****

ਗੁਰਸ਼ਰਨ ਸਿੰਘ ਕੁਮਾਰ
#  1183, ਫੇਜ਼-10, ਮੁਹਾਲੀ
ਮੋਬਾਇਲ:-83608-42861
email:  gursharan1183@yahoo.in