ਲਾਵਾਰਸ  (ਦਵੱਈਆ ਛੰਦ)

ਨਾ ਘਰ-ਬਾਰ ਨ ਕੌਡੀ ਖੀਸੇ,  ਨਾ ਕੋ ਸੁਣੇ ਪੁਕਾਰਾਂ।   
ਕੋਰਾ-ਕੱਕਰ    ਝੱਖੜ-ਝੋਲੇ,  ਭੁੰਜੇ ਸੋਇ ਗੁਜ਼ਾਰਾਂ ।
ਪੇਟੋਂ  ਭੁੱਖਾ  ਬਦਨੋਂ  ਨੰਗਾ,   ਦੇਹੀ ਤੀਲਾ  ਹੋਈ ।      
ਤਾਰਿਆਂ ਛਾਂਉਂ ਰੈਣ ਬਸੇਰਾ,   ਨਾ ਮੰਜੀ ਨਾ ਲੋਈ ।    
ਅੰਤ ਕਾਲ ਵੀ ਛੱਤੋਂ ਵਾਂਝਾ,   ਕੱਫ਼ਣ ਕੋ ਨਾ  ਪਾਵੇ ।    
ਮੁਰਦਾ ਪਿੰਜਰ ਧੂੜੇ ਰੁਲ਼ਦਾ,   ਰੋਣ ਕਿਸੇ ਨਾ ਆਵੇ ।              
ਦਯਾ ਬਰੋਬਰ ਤੀਰਥ ਨਾਹੀ,  ਫੱਕਰ ਲਾਸ਼ ਉਠਾਈ ।
ਗ਼ੁਰਬਤ ਕੋਹੇ ਲਾਵਾਰਸ ਦੀ, 'ਮਾਂਗਟ' ਚਿਖਾ ਜਲਾਈ।

ਲੇਖਕ: ਡਾ. ਨੌਰੰਗ ਸਿੰਘ ਮਾਂਗਟ; ਸੰਸਥਾਪਕ, ਗੁਰੂ ਅਮਰ ਦਾਸ ਅਪਾਹਜ ਆਸ਼ਰਮ (ਸਰਾਭਾ)
       ਇੰਡੀਆ:95018-42506, ਕੈਨੇਡਾ: 403-401-8787