ਸਤਰੰਗੀਆ ਚੋਲ਼ਾ - ਡਾ. ਬਲਵੀਰ ਮੰਨਣ

ਚੋਲ਼ਾ ਮੇਰਾ ਸਤਰੰਗੀਆ, ਸਤਰੰਗੀਆ, ਵਿੱਚ ਵੰਨ-ਸੁਵੰਨੀਆਂ ਡੋਰਾਂ
ਕਾਲ਼ਖਾਂ 'ਚ ਆਣ ਡਿਗਿਆ, ਆਣ ਡਿਗਿਆ, ਇਹਨੂੰ ਲੱਗੀਆਂ ਕਾਲ਼ਖੀ ਲੋਰਾਂ।
ਰੰਗ ਮੈਨੂੰ ਚੇਤੇ ਆਂਵਦੇ, ਚੇਤੇ ਆਂਵਦੇ, ਜਦ ਜਦ ਮੈਂ ਇਕੱਲੜੀ ਹੋਵਾਂ
ਦਿਲੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਧੂਹ ਪਾਂਵਦੇ, ਧੂਹ ਪਾਂਵਦੇ, ਫਿਰ ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਰੋਵਾਂ।
ਕਿੱਧਰੋਂ ਨਾ ਰੰਗ ਲੱਭਦੇ, ਰੰਗ ਲੱਭਦੇ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਢੂੰਢਿਆ ਸਭੋ ਜ਼ਮਾਨਾ
ਹੋਰ ਸਗੋਂ ਦੇਣ ਕਾਲ਼ਖਾਂ, ਦੇਣ ਕਾਲ਼ਖਾਂ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਜਿਸ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਜਾਵਾਂ।
ਚੋਲ਼ਾ ਐਸਾ ਤੱਕ ਤੱਕ ਕੇ, ਤੱਕ ਤੱਕ ਕੇ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਅੱਖੀਆਂ 'ਚੋਂ ਨੀਰ ਵਗਾਵਾਂ
ਕਿੱਧਰੇ ਨਾ ਢੋਈ ਮਿਲ਼ਦੀ, ਢੋਈ ਮਿਲਦੀ, ਜੀ ਮੈਂ ਕਿਸ ਥੀਂ ਰੰਗ ਲਿਆਵਾਂ।
ਰੋਂਦਿਆਂ ਦੀ ਕੂਕ ਸੁਣ ਲਈ, ਕੂਕ ਸੁਣ ਲਈ, ਮੇਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪਿਆਰੇ
ਚਰਨਾਂ ਦਾ ਦਿੱਤਾ ਆਸਰਾ, ਦਿੱਤਾ ਆਸਰਾ, ਦਿੱਤੇ ਟੁੱਟੇ ਹੋਏ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਸਹਾਰੇ।
ਹੌਲ਼ੀ ਹੌਲ਼ੀ ਰੰਗ ਲੱਗ ਗਏ, ਰੰਗ ਲੱਗ ਗਏ, ਰਹੀ ਕਾਲ਼ਖ ਮੂਲ ਨਾ ਬਾਕੀ
ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਚੋਲ਼ਾ ਰੰਗਿਆ, ਚੋਲ਼ਾ ਰੰਗਿਆ, ਐਸੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਈ ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਤਾਕੀ।
ਯੁੱਗੋ ਯੁੱਗ ਜੀਵੇ ਸਤਿਗੁਰ, ਜੀਵੇ ਸਤਿਗੁਰ, ਜਿਹੜਾ ਮੈਲ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਉੱਜਲੇ ਕਰਦਾ
ਗੁਰਾਂ ਬਿਨਾ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰਿਓ, ਮੇਰੇ ਪਿਆਰਿਓ, ਚੋਲ਼ਾ ਕਾਲ਼ਖਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੜਦਾ।
(ਡਾ. ਬਲਵੀਰ ਮੰਨਣ)
94173-45485