ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ - ਨਾਵਾਂ ਦਾ ਝਗੜਾ - ਡਾ. ਬਲਵੀਰ ਮੰਨਣ

ਘਰ ਦੇ ਸੁਖਾਵੇਂ ਮਾਹੌਲ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਤਿੰਨੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਖੇਡ ਰਹੇ ਸਨ। ਖੇਡਦੇ ਹੋਏ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ-ਕਰਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਪੁੱਤਰ ਨੇ ਕਿਹਾ, ''ਮੈਂ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਹੁਣ 'ਡੈਡੀ' ਕਿਹਾ ਕਰਨਾ।'' ''ਮੈਂ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਹੁਣ 'ਪਾਪੀ' ਕਿਹਾ ਕਰਨਾ।'' ਛੋਟੇ ਮੁੰਡੇ ਤੋਂ ਵੱਡੀ, ਸਾਢੇ ਕੁ ਚਾਰ ਸਾਲ ਦੀ ਧੀ ਨੇ ਹਾਸੇ ਵਾਲਾ ਮੂੰਹ ਬਣਾਇਆ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਧੀ, ਜੋ ਸੱਤ ਕੁ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦੀ ਸੀ, ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ, ''ਫਿਰ ਮੈਂ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਕੀ ਕਿਹਾ ਕਰੂੰਗੀ?'' ''ਤੂੰ 'ਬਾਪੂ' ਕਹਿ ਲਿਆ ਕਰੀਂ।'' ਕੋਲ਼ ਲੰਮੇ ਪਏ ਪਿਤਾ ਨੇ ਹੱਸਦੇ ਹੋਏ ਸਲਾਹ ਜਹੀ ਦਿੱਤੀ। ''ਮੈਂ ਨਹੀਂਓ, ਮੈਂ ਤਾਂ 'ਪਾਪਾ' ਈ ਕਿਹਾ ਕਰਨਾ।'' ਉਹ ਬੋਲੀ।
''ਨਹੀਂਓ, ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ 'ਡੈਡੀ' ਕਿਹਾ ਕਰਨਾ।'' ਛੋਟਾ ਜ਼ਿਦ ਕਰਨ ਲੱਗਾ।
''ਨਹੀਂਓ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ 'ਪਾਪੀ' ਈ ਕਿਹਾ ਕਰਨਾ।'' ਉਸ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਆਪਣੀ ਗੱਲ 'ਤੇ ਅੜ ਗਈ।
''ਪਾਪੀ ਨਹੀਂ, ਨਾ ਡੈਡੀ, 'ਪਾਪਾ' ਈ ਕਿਹਾ ਕਰਨਾ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ।'' ਵੱਡੀ ਧੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਅਧਿਕਾਰ ਜਾਣਿਆ।
''ਮੈਂ ਨਹੀਂਓ ਡੈਡੀ।'' ''ਮੈਂ ਨਹੀਂਓ ਪਾਪੀ।'' ''ਮੈਂ ਨਹੀਂਓ ਪਾਪਾ।'' ૴। ਹੁਣ ਤਿੰਨਾਂ ਨੇ ਰੌਲ਼ਾ ਪਾ ਲਿਆ।
ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਇੰਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਔਲਾਦ ਉਸਦੇ ਵਜੂਦ ਦੀ ਖਿੱਚਾ-ਧੂਈ ਕਰ ਰਹੀ ਹੋਵੇ। ਉਸਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਦੀ ਬੜੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ਪਰ ਆਪੋ-ਆਪਣੀ ਜ਼ਿਦ 'ਤੇ ਅੜੇ ਹੋਏ ਸਾਰੇ ਭੈਣ-ਭਰਾ ਖਿਝ ਗਏ। ਸਾਧਾਰਨ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਝਗੜੇ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਈ; ਬੱਚੇ ਹੱਥੋ-ਪਾਈ 'ਤੇ ਆ ਪਏ।
ਪਿਤਾ ਦੇ ਨਾਵਾਂ ਪਿੱਛੇ ਝਗੜ ਰਹਿਆਂ ਨੂੰ ਪਿਤਾ ਹੀ ਸਮਝਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸੁਣ ਰਿਹਾ।
(ਡਾ. ਬਲਵੀਰ ਮੰਨਣ)
    94173-45485