ਅੱਖਾਂ - ਸੰਦੀਪ ਕੁਮਾਰ ਨਰ ਬਲਾਚੌਰ
ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾ ਤੱਕ, ਜਾਣ ਲੈਂਦੀਆ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ,
ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੇਮਿਸਾਲ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ।
ਕਿਉ ਮਿਲਾ ਨੀ ਪਾਉਂਦਾ 'ਮੈ, ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਅੱਖਾਂ,
ਖੂਬਸੂਰਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਹੋਰ ਖੂਬਸੂਰਤ ਬਣਾ ਦਿੰਦਿਆ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ।
ਕਿਵੇਂ ਮੇਰੇ ਹਰ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੈਂਦੀਆ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ,
ਸ਼ਾਈਦ ਰਾਤਾਂ ਨੂੰ ਜਾਗ ਕੇ, ਬਣਾਈਆ ਹੋਣਗੀਆ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅੱਖਾਂ।
ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾ ਤੱਕ, ਜਾਣ ਲੈਂਦੀਆ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ,
ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੇਮਿਸਾਲ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ।
ਉਹ ਕੋਈ ਨਸ਼ਾ ਨਹੀ ਕਰਦੇ, ਫਿਰ ਵੀ ਨਿਸ਼ੀਲੀਆ ਨੇ , ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ,
ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਣ ਦਾ ਸਾਹਸ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ, ਜਦੋਂ ਸੁਰਮੇ ਨਾਲ ਸਜਾ ਲੈਂਦੇ ਨੇ, ਉਹ ਅੱਖਾਂ।
ਹਰ ਆਉਣ ਜਾਣ ਤੇ ਡੂੰਘੀ ਨਿਗਾਹਾਂ ਰੱਖਦੀਆਂ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ।
ਦਿਲਕਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆ ਨੇ, ਜਦੋਂ ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਤੱਕਦੀਆਂ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ,
ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾ ਤੱਕ, ਜਾਣ ਲੈਂਦੀਆ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ,
ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੇਮਿਸਾਲ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ।
ਬਹਾਨੇ ਨਾਲ ਲੰਘਦਾ ਹਾਂ, ਅੱਗੋ ਤੋਂ, ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਲੈਣ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ,
ਮੈ ਕੱਲ੍ਹਾ ਨਹੀਂ, ਪੰਛੀ ਵੀ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ।
ਫੁੱਲ ਝੁਮਣ ਲੱਗਦੇ ਨੇ, ਜਦੋਂ ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ,
ਵਿਰਾਸਤ ਤੋਂ ਮਿਲੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਖੁਦ ਹੀ ਤਰਾਸ਼ੀਆਂ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ।
ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾ ਤੱਕ, ਜਾਣ ਲੈਂਦੀਆ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ,
ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੇਮਿਸਾਲ ਨੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ।
