ਪੰਜਾਬੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬਣ ਦਾ ਮਨ ਭਾਉੰਦਾ ਤਿਉਹਾਰ ਤੀਆਂ ਦਾ ਸੰਧਾਰਾ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਤਿਉਹਾਰ ਜੁਲਾਈ (ਦੇਸੀ ਮਹੀਨੇ ਸਾਉਣ)  ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਤਿਉਹਾਰ ਹਰ ਧਰਮ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਬੜੇ ਚਾਅ ਨਾਲ ਮਨਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ।
ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਇਸਨੂੰ ਗਿੱਧੇ, ਭੰਗੜੇ, ਮੇਲਿਆ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਥੇ ਸਾਉਣ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਤੀਆਂ ਦੇ ਤਿਉਹਾਰ ਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਤਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਹੀ ਤੁਸੀਂ  ਦੇਖਿਆ ਹੋਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਸਾਉਣ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਮਾਪੇ ਆਪਣੀਆਂ ਵਿਆਹੀ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਸੰਧਾਰਾ ਦੇਣ ਦੀ ਰਿਵਾਇਤ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਲਈ ਉਸ ਦੇ ਸੁਹਰੇ ਘਰ ਬਿਸਕੁਟ ਮਿਠਾਈਆਂ ਆਦਿ ਸੰਧਾਰਾ ਦੇ ਕੇ ਆਂਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਤਿਉਹਾਰ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ  ਸੁਹਰੇ ਘਰ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਆਉਣ ਦਾ ਬੜਾ ਚਾਅ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
 ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਸੰਧਾਰਾ ਕਈ ਵਾਰੀ ਲੇਟ ਹੋ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੱਸ ਵਲੋਂ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਮਿਹਣੇ ਵੀ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ "ਨੀ ਲੈ ਤੇਰਾ ਤਾਂ ਸੰਧਾਰਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆਇਆ" ਨੂੰਹ ਵਿਚਾਰੀ ਕੁਝ ਨਾ ਕਹਿ ਸਕਦੀ,ਪ੍ਰੰਤੂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੇਕਿਆਂ ਤੋਂ ਇੱਕ ਆਸ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਪੇਕਿਆਂ ਤੋਂ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਜਰੂਰ ਆਵੇਗਾ।
ਨਵ ਵਿਆਹੀ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਰਿਵਾਜ ਮੁਤਾਬਕ ਪੇਕਿਆਂ ਤੋਂ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਲੈਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਰਿਵਾਇਤ ਅਨੁਸਾਰ ਨੂੰਹ ਸਾਉਣ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਸੱਸ ਦੇ ਮੱਥੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਲੜਕੀ ਵਾਲੇ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਸਾਉਣ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦੋ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਪੇਕੇ ਘਰ ਲੈਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ । ਇਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਲੜਕੀ ਹੱਥਾਂ ਉੱਤੇ ਮਹਿੰਦੀ ਲਾ ਕੇ, ਹੱਥੀਂ ਚੂੜੀਆ ਪਾ, ਆਪਣੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਨਾਲ ਪੀਘਾਂ ਝੂਟਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਿਉਂਕਿ ਜਿੰਨੀਆਂ ਵੀ ਕੁੜੀਆਂ ਵਿਆਹੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਉਹ ਸਾਉਣ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਘਰ ਆਈਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਇੱਕਠੀਆਂ ਹੋ ਕੇ ਲਾਲ ਫੁਲਕਾਰੀ ਲੈ, ਲਾ ਮੱਥੇ ਟਿੱਕਾ, ਉੱਚੀਆਂ ਉੱਚੀਆਂ ਪੀਘਾਂ ਦੇ ਹੁਲਾਰੇ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ।  ਫਿਰ ਕੁਝ ਬੋਲ ਵੀ ਬੋਲਦੀਆਂ ਹਨ :


ਠੰਡੀਆਂ ਚੱਲਦੀਆਂ ਬਹਾਰਾਂ
ਪੀਘਾਂ ਝੂਟਦੀਆਂ ਮੁਟਿਆਰਾਂ
                    ਜਾਂ
ਆਉ ਨੀ ਸਖੀਏ ਪੀਘਾਂ ਝੂਟੀਏ
ਥੱਲੇ ਡੇਕਾਂ ਜਾ ਕੇ।
                  ਜਾਂ
ਸਾਉਣ ਮਹੀਨੇ ਪਾਈਆਂ ਪਿੱਪਲੀ ਪੀਘਾਂ
ਜਿੱਥੇ ਪੀਘਾਂ ਝੂਟਦੀਆਂ ਨਣਦਾ ਤੇ ਭਰਜਾਈਆਂ।


ਇਸ ਠੰਡੇ ਤੇ ਹਰਿਆਲੀ ਭਰੇ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਪਾਸੇ ਹਰਿਆਵਲੀ ਹੀ ਹਰਿਆਵਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪਸ਼ੂ , ਪੰਛੀ ਵੀ ਇਸ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ  ਬੜਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਨ। ਬਾਗਾਂ ਵਿੱਚ ਮੋਰ ਕੂਕਦੇ ਹਨ। ਦਰਖਤ ਵੀ ਹਰੇ ਭਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।   ਬਰਸਾਤ ਦੇ ਮੌਸਮ ਦੌਰਾਨ  ਘਰ ਵਿੱਚ ਮਾਲ ਪੂੜੇ ਤੇ ਖੀਰ ਵੀ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਪਕਵਾਨ ਇਹਨਾਂ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁਵਾਦ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਬੱਚੇ, ਬਜੁਰਗ  ਹਰ ਕੋਈ ਮਾਲ ਪੂੜੇ ਅਤੇ ਖੀਰ ਨੂੰ ਬੜੇ ਚਾਅ ਤੇ ਖੁਸ਼  ਹੋ ਕੇ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਮਿੱਠੇ ਪਕਵਾਨ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਭ ਦੇ ਮਨ ਪਸੰਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।


ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਤਿਉਹਾਰ ਪੂਰਾ ਮਹੀਨਾ ਹੀ ਚੱਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਹੱਥੀ ਮਹਿੰਦੀ, ਪੀਘਾਂ ਦੇ ਹੁਲਾਰੇ ਲੈਂਦੀਆਂ ਮੁਟਿਆਰਾਂ,  ਘਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮਾਲ ਪੂੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਖੁਸ਼ਬੋਆਂ ਆਉਣੀਆਂ, ਮਾਪਿਆਂ ਵਲੋਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾਉਣ ਮਹੀਨੇ ਸੰਧਾਰੇ ਦੀ ਰਿਵਾਇਤ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹਿਣਾ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਨਾਲ ਜੋੜੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।  ਇਹ ਮਾਹੌਲ ਸਦਾ ਹੀ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਰਸੇ ਨਾਲ ਜੋੜੇ ਰੱਖਣ। ਇਸ ਨਾਲ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਕੁਝ ਪਲ ਤੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਹਰਿਆਵਲੀ ਆਈ ਜਰੂਰ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। 


ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ (ਮੁਹਾਲੀ)
1323/26
phase 11
ssa nager
mohali
978519278

ਪੁਰਾਤਨ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਹੀ ਸਾਡਾ ਸਬੰਧ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡਿਆਂ ਨਾਲ ਚੱਲਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ । ਇਹ ਸਾਡੀ ਸੱਭਿਅਤਾ ਨਾਲ ਵੀ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਸਬੰਧ ਵੀ ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਹੈ । ਉਹ ਇਸ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋ ਕਿ  ਅੰਤ ਇਸ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਹੀ ਰੁਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ।
         ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਡਾ ਸੰਬੰਧ ਘੜੇ ਨਾਲ ਆ ਜੁੜਦਾ ਹੈ। ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਘੜਾ ਅਜੇ ਵੀ ਉਨਾ ਹੀ ਪ੍ਰਚੱਲਿਤ ਹੈ ਜਿੰਨਾ ਕਿ ਸਦੀਆਂ ਜਾਂ ਦਹਾਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਪਿੱਤਲ, ਤਾਂਬੇ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਹੋਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ । ਉਸ ਸਮੇਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡਿਆਂ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁੱਕਾ ਆਟਾ ਰੱਖਣਾ, ਸਾਗ ਬਣਾਉਣਾ, ਲੱਸੀ ਰਿੜਕਣੀ,  ਪਾਣੀ ਲਈ ਘੜਿਆਂ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨੀ , ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਦੀਵੇ ਆਦਿ ਹੁੰਦੇ ਸਨ।
           ਨਵੇਂ ਜ਼ਮਾਨੇ (ਦੌਰ ) ਦੇ ਬਣੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਦੇਖਣ ਵਿੱਚ ਇੰਨੇ ਖੂਬਸੂਰਤ ਹਨ ਕਿ ਹਰ ਇੱਕ ਇਨਸਾਨ  ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਖਰੀਦੇ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦਾ । ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਕਾਰੀਗਰ  ਵੱਲੋਂ ਇੰਨੇ ਸੋਹਣੇ  ਢੰਗ ਨਾਲ ਭਾਂਡਾ ਤਿਆਰ ਕਰ, ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਸਜਾਵਟ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦੀ ਰੌਣਕ ਬਣਾਉਣਾ ਪੰਸਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ।ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡਿਆਂ ਉੱਤੇ ਕੀਤੀ ਸਜਾਵਟ ਹੀ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁੜ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਲਿਆ ਰਹੀ ਹੈ।
ਕਈ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕੀਤੇ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਆ ਰਹੇ ਹਾਂ ਪ੍ਰੰਤੂ ਅੱਜ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ ਬਣੀ ਬੋਤਲ ਵੀ ਆ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਇਸ ਬੋਤਲ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਦੀ ਮਾਤਰਾ ਆਮ ਬੋਤਲ ਵਾਗ ਦੋ ਲੀਟਰ ਤੱਕ  ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਜਿਸ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਅਸੀਂ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਕਿਤੇ ਵੀ ਲੋੜ ਵਾਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਉੱਤੇ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਨਜ਼ਦੀਕ ਪਈ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਅਸੀਂ ਇਸ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਵੀ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਰ ਸਕਾਗੇ।
ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰ ਉੱਤੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਮਾਤਰਾ  ਇੰਨੀ ਦੂਸ਼ਿਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਆਰ ਓ, ਫਿਲਟਰ ਲਗਾਉਣ ਦੀ ਨੌਬਤ ਆ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡਿਆਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਦੀ ਲੱਤ ਲੱਗ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਦੂਸ਼ਿਤ ਪਾਣੀ ਦੀ ਮਾਰ ਤੋਂ ਬਚ ਸਕਦੇ ਹਾਂ । ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਂਡੇ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਪਾਉਣ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਦੇ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਿਤ ਅੰਦਰਲੇ ਨਾਈਟਰੇਟ ਤੱਤ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਹੇਠਾਂ ਬੈਠ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।  ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਸ਼ੁੱਧ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਨੂੰ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸ਼ੁੱਧ ਪਾਣੀ ਸਾਨੂੰ ਫਰਿਜਾਂ ਤੇ ਮਿਲਰ ਵਾਟਰ ਵਿਚੋਂ  ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ। ਇਸ ਦੀ ਸੁਗੰਧ ਅਤੇ ਗੁਣਵੱਤਾ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਉੱਤੇ ਹੀ ਜਾਹਿਰ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ।
ਇੱਕ ਦੌਰ ਸੀ ਜਦੋਂ ਖੂਹਾ ਤੇ ਪਾਣੀ ਕੱਢ ਗਾਗਰ ਭਰ ਕੇ ਔਰਤਾਂ ਸਿਰ ਉੱਤੇ ਰੱਖ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਲਿਜਾਦੀਆ ਸੀ ਭਾਵੇਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਗਾਗਰ ਬਿਲਕੁੱਲ ਹੀ ਸਾਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪ੍ਰੰਤੂ ਨਵੇਂ ਦੌਰ ਨੇ ਗਾਗਰ ਵਿੱਚ ਇੰਨੇ ਰੰਗ ਭਰੇ ਹਨ ਕਿ ਅੱਜ ਵੀ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਜਾਂ ਅੌਰਤਾਂ ਇਸਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਦੇਖ ਘਰ ਲੈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ । ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਗਾਗਰ ਅੱਜ ਸਿਰ ਉੱਤੇਂ ਰੱਖੀ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ ਪਰ ਅੱਜ ਵੀ ਇਹ ਘਰਾਂ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਹੈ । ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬਦਲਿਆ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਨਾਲ ਚੱਲਣ ਦੀ ਆਦਤ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ । ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਦਸਤੂਰ  ਹੈ ਪਰ ਆਪਣੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਹੀ ਵਰਦਾਨ ਸਿੱਧ ਹੋਵੇਗੀ ।" ਸਿਹਤਮੰਦ ਸਰੀਰ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਭਵਿੱਖ ਦੀ ਉਮੀਦ " ਸੋ ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਗਾਗਰ ਦਾ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਦੀ ਆਦਤ ਪਾਉਣੀ ਹੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਘੜੇ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਬਹੁਤ ਥਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ /ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ, ਕਹਾਣੀਆਂ  ਵਿੱਚ, ਕਵਿਤਾਵਾਂ  ਵਿੱਚ, ਸਾਡੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ, ਸੋਹਣੀ ਮਹੀਵਾਲ ਦੀ ਪ੍ਰੀਤ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ, ਪਿਆਸਾ ਕਾਂ ਕਹਾਣੀ ਤਾਂ ਸਾਨੂੰ ਸਭ ਨੂੰ ਯਾਦ ਹੀ ਹੋਣੀ ਹੈ , ਜੇਕਰ ਕਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਘੜਾ ਨਾ ਪਿਆ ਮਿਲਦਾ ਤਾਂ ਉਹ (ਕੰਕਰ) ਰੋੜਿਆ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਸੁੱਟ, ਪਾਣੀ ਉੱਪਰ ਕਿਵੇਂ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦਾ। ਇਸ ਲਈ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਭਾਡੇ ਮਨੁੱਖ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਜਾਨਵਰਾਂ ਤੱਕ ਵੀ ਕੰਮ ਆਉਂਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਉਂਦੇ ਰਹਿਣਗੇ।

ਬਲਜਿੰਦਰ ਕੌਰ ਸ਼ੇਰਗਿੱਲ
1323/26
phase 11
 ਮੁਹਾਲੀ ( ਪੰਜਾਬ )
9878519278