ਗ਼ਜ਼ਲ - ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
ਇਹ ਜੀਵਨ ਹੈ ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ।
ਇਸ ਵਿਚ ਨਾਂ ਕਰ ਧੰਦੇ ਮਾੜੇ।
ਮੋਹ ਮੁਹੱਬਤ ਮਨ ਚ ਵਸਾ ਕੇ,
ਸੋਚੋ ਚੰਗਾ ਛੱਡੋ ਸਾੜੇ।
ਕਿੱਦਾਂ ਸਿਫਤ ਲਿਖਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੀ,
ਦੱਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਬੁਤਘਾੜੇ।
ਉਹ ਦੀ ਲੀਲਾ ਉਹ ਹੀ ਜਾਣੇ,
ਕਦ ਫਰਸ਼ੋ ਚੱਕ ਅਰਸ਼ ਚਾੜੇ।
ਚੁਗਲੀ ਦੀ ਹੈ ਆਦਤ ਮਾੜੀ,
ਵਸਦੇ ਰਸਦੇ ਘਰ ਨੂੰ ਉਜਾੜੇ।
ਮਾੜਾ ਕਰਨੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸੋਚੋ,
ਮਗਰੋਂ ਨਾ ਫਿਰ ਕੱਢੋ ਹਾੜੇ,
ਔਰਤ ਦੇ ਹਨ ਵਾਰੇ ਨਿਆਰੇ,
ਖਤਮ ਗਏ ਹੋ ਜਦ ਤੋਂ ਭਾੜੇ।
ਬਿੰਨ ਗੁਨਾਹੋਂ ਫੜ ਸਰਕਾਰਾ,
ਬੇ-ਦੋਸ਼ੇ ਕਿਉਂ ਜੇਲ ਚ ਤਾੜੇ।
ਧਾਹਾਂ ਮਾਰਨ ਲੋਕ ਵਿਚਾਰੇ,
ਮਹਿੰਗਾਈ ਦੇ ਦੈਂਤ ਲਿਤਾੜੇ।
ਜਦ ਦੀ ਸਿੱਧੂ ਚੁਗਲੀ ਕੀਤੀ,
ਆਪਾਂ ਨੇ ਵੀ ਵਰਕੇ ਪਾੜੇ।
ਗ਼ਜ਼ਲ
ਪੱਠੇ ਪਾਉਣੇ ਹਉਮੈਂ ਨੂੰ ਤੂੰ ਦੇ ਛੱਡ।
ਮੈਂ ਦੇ ਇਸ ਕੀੜੇ ਨੂੰ ਦੇ ਮਨ ਚੋਂ ਕੱਢ।
ਨੇਕ ਕਮਾਈ ਕਰ ਤੂੰ ਟੱਬਰ ਨੂੰ ਪਾਲ,
ਦੋ ਨੰਬਰ ਦੇ ਧੰਦੇ ਦਾ ਫਸਤਾ ਵੱਡ
ਸਮਤਲ ਰਹਿਣਾ ਸਿੱਖੋ ਦੁੱਖਾਂ ਸੁੱਖਾਂ ਚ,
ਆਪੇ ਹਟ ਜੂ ਆਉਣਾ ਸੋਚਾਂ ਚ ਫਲੱਡ।
ਕੰਮ ਕਰੋ ਅਜਿਹੇ ਜੋ ਭੁੱਲਣ ਨਾ ਲੋਕ,
ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਰਹੋ ਵੈਰ ਦਿਲਾਂ ਚੋਂ ਕੱਢ।
ਸਿੱਧੂ ਜੀਵਨ ਦੇ ਵਿਚ ਜੇ ਪਾਉਣਾ ਸੁੱਖ,
ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਕਰੋ ਭੈੜਾਂ ਦੇਵੋ ਛੱਡ।
ਗ਼ਜ਼ਲ - ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
ਸਾਡੀਆਂ ਇੰਨਾ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਦੱਸੋ ਕੌਣ ਜਵਾਬ ਦਿਊ।
ਲੁੱਟੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਇੱਜਤਾਂ ਦਾ ਕੌਣ ਹਿਸਾਬ ਦਿਊ।
ਰੋਲਣ ਇੱਜਤ ਧੀ ਦੀ ਖੁਦ ਜਦ ਰਾਖੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦੇ ਇਹ,
ਸੁਣ ਕੇ ਮੁਨਸਫ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਜੇ ਕੌਣ ਉਥੇ ਇਨਸਾਫ ਦਿਊ।
ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਛੱਡ ਅਫਸਰਾਂ ਨੂੰ ਬਾਕੀ ਨੇ ਲੂੱਟ ਮਚਾ ਕੇ,
ਲੱਖਾਂ ਦੇ ਘਪਲੇ ਕੀਤੇ ਜੋ ਉਹ ਦਾ ਕੌਣ ਹਿਸਾਬ ਦਿਊ।
ਜਦ ਲੁੱਟੀ ਅਜਮਤ ਦਾ ਕੋਈ ਅਬਲਾ ਮਸਲਾ ਚੱਕ ਲਵੇ,
ਫਿਰ ਦੋਸ਼ੀ ਦੇ ਆਖੇ ਨੌਕਰ ਉਸ ਤੇ ਪਾ ਤੇਜਾਬ ਦਿਊ।
ਮੁੱਢ ਕਦੀਮੋਂ ਜਿਸ ਦੀ ਖਾਤਰ ਹੈ ਜਾਨ ਨਿਸ਼ਾਵਰ ਕੀਤੀ।
ਵਸਦਾ ਰਸਦਾ ਹੱਥੀ ਉਹ ਕਿੱਦਾਂ ਉਜਾੜ ਪੰਜਾਬ ਦਿਊ।
ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਖਾਤਰ ਕਤਰਾ ਕਤਰਾ ਖੂਨ ਬਹਾ ਸਕਦਾ,
ਉਹ ਘਰ ਅਪਣਾ ਸਿੱਧੂ ਦੱਸੋ ਕਿੱਦਾਂ ਹੋਣ ਖਰਾਬ ਦਿਊ।
ਗ਼ਜ਼ਲ - ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
ਇੰਡੀਆ ਆਖੋ, ਭਾਰਤ ਆਖੋ, ਜਾਂ ਫਿਰ ਆਖੋ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ।
ਬਿੰਨਾਂ ਮਤਲਬ ਤੋਂ, ਨਾਮ ਬਦਲਿਆ, ਇਸ ਨੇ ਬਣ ਨੀ ਜਾਣਾ ਮਹਾਨ।
ਗੱਲੀ ਬਾਤੀਂ, ਲੀਡਰ ਸਾਨੂੰ ਜਦ ਤੱਕ ਵਿਖਾਉਣਗੇ ਸਬਜਬਾਗ,
ਤਦ ਤਾਈਂ, ਇਹ ਹੀ ਹਾਲ ਰਹੂਗਾ, ਇਸ ਤੋਂ ਹੋਊ ਵੱਧ ਨੁਕਸਾਨ।
ਕੀ ਧੱਕੇ ਨਾਲ, ਧਰਮ ਥੋਪੇ ਤੋਂ, ਖੁਸ਼ ਹੋ ਜਾਵਣਗੇ ਦੱਸ ਲੋਕ,
ਮਰਜੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਧਿਆਉਣ ਦਿਉ, ਅੱਲ੍ਹਾ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਰਾਮ ਭਗਵਾਨ।
ਇਹ ਨਾਲ ਜਬਰ ਦੇ, ਟੱਕਰ ਨੇ ਲੈਂਦੇ, ਰੱਖਣ ਨਾ ਦਿੱਲਾਂ ਚ ਖੌਫ,
ਮੰਨਣ ਨਾਂ ਈਨ, ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ, ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਹੱਸ ਕੁਰਬਾਨ।
ਛੱਡ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ,ਆਦਤ ਉਹ ਸਿੱਧੂ, ਹੁੰਦੇ ਜੋ ਲੋਕ ਮਜਬੂਰ,
ਪੰਗੇ ਲੈਂਦਾ, ਹੈ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ, ਜਦੋਂ ਸੰਭਾਲੇ ਰਾਜ ਦਰਬਾਨ।
ਗ਼ਜ਼ਲ- ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
ਜੇ ਗੱਲ ਤੋਰੀ ਹੈ ਸਿਰੇ ਲਾਈਂ।
ਨਾਂ ਛੱਡ ਇਸ ਨੂੰ ਅੱਧ ਵਿਚ ਜਾਈਂ।
ਆਖਣ ਸਿਆਣੇ ਨਿਹੁ ਨਿਭੇ ਔਖਾ,
ਇਹ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਚਾਈਂ ਚਾਈਂ।
ਜੇ ਵਾਅਦਾ ਕਰਨਾ ਕਰੀਂ ਪੱਕਾ,
ਨਾਂ ਛੱਡ ਕੇ ਤੂੰ ਮੱਧ ਵਿਚ ਜਾਈਂ।
ਮੈਂ ਹੀਰ ਦੇ ਵਾਂਗ ਸਿਦਕ ਨਿਭਾਊਂ,
ਬਣ ਸਾਧ ਮੈਨੂੰ ਲੈਣ ਤੂੰ ਆਈਂ।
ਮੈਂ ਸਾਥ ਤੇਰਾ ਨਾ ਕਦੇ ਛੱਡੂ,
ਤੂੰ ਵੀ ਸਿਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨੀਭਾਈਂ।
ਜੋ ਵਾਅਦਾ ਕਰ ਕਸਮ ਸੀ ਖਾਧੀ,
ਵੇਖੀਂ ਮੁਕਰ ਨਾ ਕਸਮ ਤੋਂ ਜਾਈਂ।
ਸਿੱਧੂ ਅਰਜ ਹੈ ਹੱਥ ਜੋੜ ਮਿਰੀ,
ਲੱਗੀ ਖੁਦਾ ਬਣ ਤੋੜ ਚੱੜਾਈਂ।
ਗ਼ਜ਼ਲ - ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
ਸਾਡੀਆਂ ਇੰਨਾ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਦੱਸੋ ਕੌਣ ਜਵਾਬ ਦਿਊ।
ਲੁੱਟੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਇੱਜਤਾਂ ਦਾ ਕੌਣ ਹਿਸਾਬ ਦਿਊ।
ਜਦ ਰੋਲਣ ਇੱਜਤ ਧੀ ਦੀ ਖੁਦ ਰਾਖੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਦੇ ਇਹ,
ਸੁਣ ਕੇ ਮੁਨਸਫ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਜੇ ਕੌਣ ਉਥੇ ਇਨਸਾਫ ਦਿਊ।
ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਛੱਡ ਅਫਸਰਾਂ ਨੂੰ ਬਾਕੀ ਨੇ ਲੂੱਟ ਮਚਾ ਕੇ,
ਲੱਖਾਂ ਦੇ ਘਪਲੇ ਕੀਤੇ ਜੋ ਉਹ ਦਾ ਕੌਣ ਹਿਸਾਬ ਦਿਊ।
ਜਦ ਲੁੱਟੀ ਅਜਮਤ ਦਾ ਕੋਈ ਅਬਲਾ ਮਸਲਾ ਚੱਕ ਲਵੇ,
ਫਿਰ ਦੋਸ਼ੀ ਆਖਣ ਨੌਕਰ ਨੂੰ ਉਸ ਤੇ ਪਾ ਤੇਜਾਬ ਦਿਊ।
ਮੁੱਢ ਕਦੀਮੋਂ ਜਿਸ ਖਾਤਰ ਹੋਵੇ ਜਾਨ ਨਿਸਾਵਰ ਕੀਤੀ।
ਵਸਦਾ ਰਸਦਾ ਹੱਥੀ ਉਹ ਕਿੱਦਾਂ ਉਜਾੜ ਪੰਜਾਬ ਦਿਊ।
ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਖਾਤਰ ਕਤਰਾ ਕਤਰਾ ਖੂਨ ਬਹਾ ਸਕਦਾ,
ਪੰਜਾਬ ਕਿਵੇਂ ਸਿੱਧੂ ਅਪਣਾ ਦੱਸੋ ਹੋਣ ਖਰਾਬ ਦਿਊ।
ਗ਼ਜ਼ਲ - ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
ਇਹ ਜੀਵਨ ਹੈ ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ।
ਗ਼ਜ਼ਲ - ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
ਗ਼ਜ਼ਲ - ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
ਇੰਡੀਆ ਆਖੋ, ਭਾਰਤ ਆਖੋ, ਜਾਂ ਫਿਰ ਆਖੋ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ।
ਬਿੰਨਾਂ ਮਤਲਬ ਤੋਂ, ਨਾਮ ਬਦਲਿਆ, ਬਣ ਨੀ ਜਾਣਾ ਇਸ ਨੇ ਮਹਾਨ।
ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ, ਲੱਖ ਵਖਾਵੋ ਇਹ ਸਬਜਬਾਗ,
ਜਦ ਤਾਈਂ ਨੇਤਾ ਦੀ, ਇਹ ਸੋਚ ਰਹੂ, ਹੋਵੇਗਾ ਵੱਧ ਨੁਕਸਾਨ।
ਕੀ ਧੱਕੇ ਨਾਲ, ਧਰਮ ਥੋਪੇ ਤੋਂ, ਖੁਸ਼ ਹੋ ਜਾਵਣਗੇ ਦੱਸ ਲੋਕ,
ਮਰਜੀ ਦੇ ਨਾਲ, ਧਿਆਉਣ ਦਿਉ, ਅੱਲ੍ਹਾ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਰਾਮ ਭਗਵਾਨ।
ਇਹ ਨਾਲ ਜਬਰ ਦੇ, ਟੱਕਰ ਨੇ ਲੈਂਦੇ, ਰੱਖਣ ਨਾ ਦਿੱਲਾਂ ਚ ਖੌਫ,
ਮੰਨਣ ਨਾਂ ਈਨ, ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ, ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਹੱਸ ਕੁਰਬਾਨ।
ਛੱਡ ਨਹੀਂ ਸਕਦੇ,ਆਦਤ ਉਹ ਸਿੱਧੂ, ਹੁੰਦੇ ਜੋ ਲੋਕ ਮਜਬੂਰ,
ਪੰਗੇ ਲੈਂਦਾ, ਹੈ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਜਦੋਂ, ਸੰਭਾਲੇ ਰਾਜ ਦਰਬਾਨ।
ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
+4917664197996
ਗ਼ਜ਼ਲ - ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
ਗ਼ਜ਼ਲ - ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
ਮੇਰੇ ਮਨ ਚ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਨੇ ਯਾਦਾਂ ਯਾਰ ਦੀਆਂ।
ਹੰਝੂ ਬਣ ਕੇ ਕਿਰਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਯਾਰ ਦੀਆਂ।
ਬੇਸ਼ੱਕ ਰਿਹਾ ਨਾਂ ਸਾਡੇ ਵਿਚ ਹਾਜ਼ਰ ਜਿਸਮ ਉਸ ਦਾ,
ਦੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਸੰਗ ਸਹਿੰਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਯਾਰ ਦੀਆਂ।
ਵੇਖੀਂ ਤੂੰ ਨਾ ਚਿੱਤ ਡੁਲਾਈਂ ਤੱਕ ਕਦੇ ਗਮਾਂ ਨੂੰ।
ਧਰਕੇ ਸਿਰ ਹੱਥ ਕਹਿੰਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਯਾਰ ਦੀਆਂ।
ਜਦ ਭਰਿਆ ਵੇਖਾਂ ਮੈਂ ਬਾਗ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾਲ ਫੁੱਲਾਂ।
ਡੂੰਘੀਆਂ ਦਿਲ ਚ ਲਹਿੰਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਯਾਰ ਦੀਆਂ।
ਸਿੱਧੂ ਜਦ ਵੀ ਗੱਲਾਂ ਚੱਲਣ ਉਸ ਦੇ ਕੰਮ ਦੀਆਂ,
ਲੈ ਅੱਗੇ ਸੱਚ ਬਹਿੰਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਯਾਰ ਦੀਆਂ।
ਗ਼ਜ਼ਲ - ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
ਬੋਲੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਤੇਰੇ, ਬਿੰਨ ਖੰਭਾਂ ਡਾਰ ਬਣਗੇ।
ਉਹ ਕੁਝ ਦੇ ਲਈ ਸਤਿਕਾਰ ਕੁਝ ਨੂੰ ਭਾਰ ਬਣਗੇ।
ਚੰਗੇ ਦਿਨ ਗੁਜਰ ਦੇ ਹਨ ਖੁਦਾ ਦੇ ਫਜ਼ਲ ਕਰਕੇ,
ਉਸ ਦੇ ਹੀ ਰਹਿਮਤੇ - ਕਰਮ ਸੇਵਾਦਾਰ ਬਣਗੇ।
ਲੋਕਾ ਦਾ ਪਿਆਰ ਗਵਾਹ ਤਾਂ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਹੈ,
ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਏ ਮਿਰੇ ਦਿਲਦਾਰ ਬਣਗੇ।
ਪੈਂਦਾ ਮੁੱਲ ਹੈ ਇੱਥੇ ਅਕਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੁਸ਼ਨ ਦਾ,
ਮਿਲਗੇ ਜਦ ਅਕਲ ਤੇ ਹੁਸਨ ਉਹ ਸਰਦਾਰ ਬਣਗੇ।
ਮਿਲਦਾ ਸੁੱਖ ਜਦ ਵੀ ਹੈ ਕਲਾ ਦਾ ਮੁੱਲ ਪੈਂਦਾ,
ਹੁੰਦਾ ਦੁੱਖ ਹੈ ਜਦ ਆਖਣ ਇਹ ਨਚਾਰ ਬਣਗੇ।
ਲੱਗਣ ਪੈਰ ਨਾ ਧਰਤੀ ਉਪਰ ਉਸਦੇ ਪਿਆਰ ਕਰਕੇ,
ਖੰਭਾਂ ਬਿੰਨ ਉਡਦਾਂ ਨੈਣ ਦੋ ਜਦ ਚਾਰ ਬਣਗੇ।
ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ ਜਿੰਨਾਂ ਬਾਤ ਨਾ ਪੁੱਛੀ ਕਦੇ ਆ,
ਉਹਦੇ ਮਰਨ ਦੀ ਸੀ ਦੇਰ ਉਹ ਹੱਕਦਾਰ ਬਣਗੇ।
ਸੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਰੱਖਿਆ ਜਿਸ ਮੂੰਹ ਵੱਟੀ,
ਹੁਣ ਸੁੱਖਾਂ ਸਮੇਂ ਉਹ ਆ ਮਿਰੇ ਦਿਲਯਾਰ ਬਣਗੇ।
ਸਿੱਧੂ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕੇ ਅਸੀਂ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋਗੇ,
ਕਿਉਂ ਕੇ ਹੁਣ ਅਜਾਸ਼ੀ ਦੇ ਲਈ ਬਾਜ਼ਾਰ ਬਣਗੇ।
